دعای روز دوازدهم ماه رمضان + دانلود صوت دعا

دعای روز دوازدهم ماه رمضان + دانلود صوت دعا

دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ زَیّنّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ واحْمِلنی فیهِ علی العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَهَ الخائِفین

خدایا، مرا در این ماه به پوشش و پاک دامنی زینت ده و به لباس قناعت و اکتفا به اندازه حاجت بپوشان

و بر عدالت و انصاف وادارم نما و مرا در این ماه از هرچه می ترسم ایمنی ده، به نگهداری ات ای نگهدارنده هراسندگان.

---

عن فاطمه الزهرا سلام الله علیها

ما یصنع الصائم بصیامه اذا لم یصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه.

حضرت زهرا علیها السلام فرمود:

روزه‏ دارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزه ‏اش به چه کارش خواهد آمد.

بحار، ج ۹۳ ص ۲۹۵

---

حکایتی پیرامون ماه رمضان

رمضان در جبهه، جبهه در رمضان

در خطوط پدافندی شرق بصره بودیم. سال ۶۲ بود و شب اول ماه مبارک رمضان و نمازمان را شکسته می خواندیم و…

حاج ناصر که امیر دل هایمان بود و فرمانده گردانمان، شور و شوقمان را که دید و سوالاتمان را که شنید، گفت:

آیا جز این است که بسیاری بر این باورند که دانندش و ندانندش؟

و بسیاری بر این تصور غلط که دارندش و ندارندش؟

و تنها خردمندان اند که دانندش و ندارندش و به هر لحظه خوانندش.

حکایتی پیرامون ماه رمضان

و از نشانه های خردمندی عاشق بودن است و شما بسیجیان که عاشقانی عارفید نیک می دانید

که برای عاشق همیشه رمضان است و شما نیز که نمی توانید و قصد ده روز نکرده اید،

قصد کرده اید که اهل رمضان باشید و اهل آثار آن که «تقوا»ست و «ولایت» و «حضور».

و بسیجی عاشق و اهل رمضان باید اندازه خود بشناسد و قدر خود بداند و بکوشد برای فتح خاکریزی در درون،

تا از سنگر کمین درون خود پاسداری و پدافند کند و لحظات حضور را بالا برد

و این از برکات رمضان است که تو همیشه در آنی!

و نیز وقتی جانب قبله ای و پس از نماز دست بر سینه سلام دهی، بر این اعتقادی که شنود:

(تسمع کلامی) و پاسخ دهد: (و تردّ سلامی). دانی که داند و بیند و شنود.

حکایتی پیرامون ماه رمضان

اما عزیز، ایا نه مگر همه را داند و همه را بیند در تمامی اوقات و شِنَود به تمامی لحظات؟

پس چرا به هر لحظه و به تمامی اوقات در حضور نیستند و نیستی؟

و این است که تو باید قدر خود بدانی که اینجا در لشکر حضرت امام زمانی(عج)

و جان بر کف در تمامی لحظات حضور را حس می کنی، پس اهل رمضانی.

بسیاری روزانه چند لحظه فقط در حضورند و سلامی دهند و پی کارشان روند.

لیک خدا و امام همیشه حاضرند و شاهد، و بسیاری این حضور را حس نمی کنند؛

پس رمضان به کمک می اید تا لحظات حضور حس شده و بیشتر و بیشتر شود

و بحمدالله بسیجی در لشکر ایمان است و در تمامی لحظات در حضور و حاضر…

حکایتی پیرامون ماه رمضان

و تو از راهیان نوری و طالب رسیدن.

نیک می دانی که راه نیست به خدای الّا از در خانه خدای تا «خانه خدای» و درب ورود خائه نبی اکرم است

و باید از این درب گذشت، نه از دیوار.

و خانه نبی نیز راهی جز دیوار دارد و درب ورودش خانه وصی است علیه السلام.

و درب ورود بدین مدینه «علم» و «حلم» و «ولا» نیز خانه ولی است و این سلسله مراتب زرین ولایت است.

و این است که فرموده اند باید از ماه رجب که ماه امام است بگذری تا به شعبان برسی که ماه نبی است

و آنگاه به ماه رمضان می رسی که ماه خداست و تنها با ولا ولایت می توان بر سر خوان نعمت آن نشست.

حکایتی پیرامون ماه رمضان

و آنکه را این روزی کردند، از اسیری هر چیز برست و به مقصد و مقصود رسید و آنچه می خواست دید.

همچون بسیج که اهل ولا و ولایت است …

و فرموده اند اگر طمع رسیدن داری، پیش از آنکه رشته ولایت محکم کنی، هر جا که باشی در سقوطی و در هلاک؛

در هوا، در آب و یا در خاک. پس باید بشتابی به متابعت «ولا» و «ولایت» که این از نشانه های توفیق است و رسیدن و از ثمره های بیداری.

حکایتی پیرامون ماه رمضان

بشتاب و بجوی و دست برمدار. تا گاهی که آن به کف آری و همراه داری!

و تنها با «ولایت» حلاوت یابی که در حضوری و در فرمان دوست، که هر چه هست اوست و بس!

و بی ولا، رنج به حاصل کنی، بی ثمر! که در حضور نه ای و در انتظاری.

و انتظار بی ولا، عمر باختن است و فرصت را تباه ساختن! و این نیز به خاطر داشته باش که:

حکایتی پیرامون ماه رمضان

در جامعه و تاریخ نیز صعب ترین آفت های جنگ، نسیان و فراموشی ایثارها و ایثارگری ها و شهداست که

«شهادت رمز اصل اقتدار است» و شهادت اصل رمز اقتدار نیز هست،

و بوده است تا تاریخ بوده است و نه مگر اینکه حق و باطل همیشه در تقابل بوده اند و خواهند بود تا ابتلا و امتحانی باشد برای آن که می خواهد قرین عزت باشد و زمینه ای باشد برای آن که می خواهد گامی فرانهد از نفس و از خویش که تنها همین یک گام که از خویش فراتر نهد،

بالاتر است از عمری دویدن و سلوک.

و نیز هر که حرمت شهیدان و حرمت جانبازان فرونهد و در دیدارشان سستی نشان دهد،

نشان بدبختی بر او پیدا شود و این بلای تاریخ نیز هست که کج رود.